New York Stern School of Business'ta çalışan iki Psikolog olan Justin Kruger ve David Dunning’in ortaya attıkları teoriye “Dunning-Kruger Sendromu” denir. Journal of Personality and Social Psychology'nin Aralık-99 sayısında yayımlanan teori özetle şunu söylemektedir: Cehalet, gerçek bilginin aksine, bireyin kendine olan güvenini artırır.”Dunning ve Kruger bu çalışmalarıyla 2000 yılında Nobel ödülünü kazanmışlardır.

Teorinin ortaya çıkardığı sonuçları ünlü Psikologlar birkaç madde ile özetlemişlerdir.

*Niteliksiz insanlar ne ölçüde niteliksiz olduklarını fark edemezler.
*Niteliksiz insanlar, niteliklerini abartma eğilimindedir.
*Niteliksiz insanlar, gerçekten nitelikli insanların niteliklerini görmekten acizdirler.
*Eğer nitelikleri, belli bir eğitimle artırılırsa, aynı niteliksiz insanlar, niteliksizliklerinin farkına varmaya başlarlar.

Bu iki uzman teorilerini test etmek için Cornell Üniversitesi'nden 45 öğrenciye bir test yaparak çeşitli sorular soruyorlar ve öğrencilerden, testin sonucunda ne kadar başarılı olacaklarını tahmin etmelerini istiyorlar.

Sonuç Olarak;

En başarısızların (yani sadece yüzde 10 ve daha az doğru cevap verenlerin), testin yüzde 60′ına doğru cevap verdiklerine, ayrıca iyi günlerinde olsalar yüzde 70′e ulaşabileceklerine inandıkları ortaya çıkıyor.

En iyilerin (yani en az yüzde 90 doğru sonuç alanların) en alçakgönüllü denekler olduğu (soruların yüzde 70′ine doğru cevap verdiklerini düşündükleri) görülüyor.

İki uzman Psikolog bu bilinçsizliği, kronik kendi kendini değerlendirme yeteneksizliğine” bağlıyorlar.

Bugünkü makalemde bu konuyla ilgili düşünce ve önerilerimi paylaşmak istiyorum. Behçet NECATİGİL’in aktardığı ve ülkemizde de benimsenen bir Arap Atasözü vardır. “El Cahilun Cesurun” yani Türkçesi “Cahil Kişi Cesur Olur” demektir. Bizler bu sözü biraz daha değiştirerek “Cahil Cesareti” deriz. Çevremize şöyle bir baktığımızda bu sözün doğruluğuna her fırsatta şahit oluruz. Hatta etrafımızın bu tip insanlarla dolu olduğunu görebiliriz. Bazen kendi kendimize sorular sorarak bu adam buraya nasıl geldi? yerini hiç de hak etmiyor diye düşünür, kafamızda oluşan sorulara makul bir cevap bulmaya çalışırız. Oysa aradığımız cevap yukarıdaki araştırmada gizlidir. Soruların %10 veya daha azına cevap verenlerdeki özgüven, soruların %90’nına doğru cevap verenlerde olsa belki her şey çok daha farklı olabilirdi diye düşünüyorum.

Cahil cesareti olan kişiler kendi yetersizliklerinin farkında olamadıkları için gerçekten iyi olduklarına inanırlar ve bu nedenle de öne çıkmaktan, yaptıklarıyla gurur duymaktan rahatsız olmazlar. Diğer taraftan nitelikli ama kendilerini ortaya koymaya çekinen, başarılarıyla övünmeyen kimseler ise nitelikli oldukları halde geri planda kalarak, yüksek görevlere kendi kendilerine talip olmayarak, yeteneklerinin başkaları tarafından görülmesini beklerler. Çoğu zaman bu bekleme sonuçsuz kalır. Oysa, iyi olduğumuza inandığımız her konuda başkalarının bizi fark etmelerini beklemek yerine kendi kendimizi ortaya koymalı, sesimizi çıkarmalıyız. Manevi tatmin ve hayat kalitemiz açısından bu çok önemlidir. Bunu nasıl yapabiliriz derseniz tabii ki kendimizi geliştirerek ve özgüvenimizi artırarak diyebilirim. Bilgimiz, yeteneğimiz ve niteliğimiz olduğuna inandığımız her konuda asla korkak davranmamalı kendimize güvenmeyi öğrenmeliyiz. Atamız ne güzel söylemiş “Başarı, Başaracağım Diyenlerindir” diye.

SON OLARAK; Nitelikli insanlarında CAHİLLER KADAR CESUR OLMALARI ve  Niteliklerinin farkına varmaları GEREKTİĞİ inancımı bir kez daha vurgulayarak bitirmek istiyorum.

Her şey gönlünüzce olsun.